PRZYDATNY LINK

http://www.wolontariat.org.pl/

KILKA SŁÓW O WOLONTARIACIE

Wolontariat jest terminem z języka łacińskiego (volontarius – dobrowolny), oznaczającym dobrowolną, bezpłatną, świadomą posługa na rzecz społeczeństwa, wykraczająca poza związki rodzinno – przyjacielskie. Z tego względu nigdy nie miał on ram instytucjonalnych, bowiem istniał jako potrzeba serca pomocy potrzebującym, najczęściej w ramach sąsiedzkiej solidarności. Z czasem zaistniał w charytatywnych organizacjach kościelnych, a później pozarządowych.

Zasadniczym pojęciem związanym z wolontariatem jest motywacja. To ona nadaje sens tej pracy i wokół niej obraca się cała idea wolontariatu.

Najczęstszymi motywacjami wolontariuszy są:

  • potrzeba zrobienia czegoś dobrego i pożytecznego

  • motywacje natury religijnej

  • chęć odwdzięczenia się za dobro otrzymane od innych

  • pragnienie zdobycia umiejętności i doświadczeń zawodowych

  • potrzeba kontaktu z ludźmi

  • nawiązanie nowych znajomości

Wolontariuszem może zostać każdy bez względu na wiek, zawód, wykształcenie, doświadczenie. Powinien za to charakteryzować się takimi cechami jak odpowiedzialność, uczciwość i sumienność.

Jak pokazują statystyki, wolontariat jest w Polsce zjawiskiem kilkakrotnie mniej powszechnym niż w krajach zachodnich. W 2008 roku zaledwie 11% Polaków przyznało, że działa systematycznie w ramach wolontariatu. Wynika to z pewnością z braku tradycji wolontariatu przekazywanej z pokolenia na pokolenie oraz niskiej świadomości możliwości działania społecznego w organizacjach pozarządowych.

Do niedawna wolontariat w zasadzie nie istnieje w polskim prawie. Stwarzało to duże praktyczne bariery dla rozwoju tej formy pracy. Z dniem 1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 26 marca 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która uregulowała zasady współpracy pomiędzy organizacjami pozarządowymi a organami administracji publicznej przy wykonywaniu zadań publicznych. Ustawa wprost wskazała, iż oprócz organizacji pozarządowych także kościelne osoby prawne mogą prowadzić działalność pożytku publicznego. Kościelne osoby prawne mogą uzyskać status organizacji pożytku publicznego, jak również tworzyć takie organizacje. Ustawa wprowadziła też nową instytucję prawną – wolontariat. Dlatego warto jeszcze raz przyjrzeć się normom prawnym, które regulują posługę wolontariuszy.

W art. 2 ustawy zamieszczono definicję wolontariusza. Zgodnie z tą definicją wolontariuszem jest osoba, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz organizacji pozarządowych oraz Kościołów i związków wyznaniowych w zakresie ich działalności statutowej. Organizacja na rzecz której wolontariusz wykonuje swoją posługę została ustawowo nazwana „Korzystającym”.

Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju i zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji i spełniania stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.

Poniżej prezentujemy przykładowy wzór porozumienia pomiędzy Organizacją (Korzystającym) a Wolontariuszem.

POROZUMIENIE O WSPÓŁPRACY Z WOLONTARIUSZEM

W dniu……………………. w ………….., pomiędzy ………………………. .z siedzibą w ………………………,

reprezentowaną przez ………………………zwanym w dalszej części Korzystającym ,

a

Panią/Panem ……………………………………………, dowód osobisty nr ………………………………………,

adres zamieszkania: …………………………………………, zwaną/ym w dalszej części Wolontariuszem,

została zawarte porozumienie następującej treści:

1. Korzystający i Wolontariusz zawierają porozumienie o współpracy w zakresie ………………………………..

(np. zbiórek żywności, promocji organizacji, obsługi księgowej, pomocy w

prowadzeniu biura, na świetlicy, zbiórki środków pieniężnych itp.)

2. Wolontariusz zobowiązuje się wykonać w ramach porozumienia następujące świadczenia:

a. ……………………………………………………………..

b. ……………………………………………………………..

3. Rozpoczęcie wykonania świadczeń strony ustalają na dzień………………………, a zakończenie do

dnia…………..

4. Strony zgodnie ustalają, że porozumienie niniejsze obejmuje świadczenie o charakterze

wolontarystycznym, które ma charakter bezpłatny.

5. Korzystający zobowiązuje się do zwrotu wolontariuszowi wydatków, które ten poczynił w celu

należytego wykonania świadczenia w tym koszty podróży służbowych i diet na zasadach wynikających

z odrębnych przepisów.

6. Zwrot wydatków o których mowa w pkt. 5 nastąpi w terminie 7 dni po otrzymaniu od Wolontariusza

stosownego rozliczenia wraz z dowodami poniesionych wydatków w następującym zakresie:

a. …………………………………………………………….

b. …………………………………………………………….

7. Korzystający zapewnia wolontariuszowi bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania świadczeń

8. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu świadczenia

wymienionych w pkt 2 Porozumienia, na zasadach wynikających z odrębnych przepisów.

9. Wolontariusz może powierzyć wykonanie zadania innej osobie, lecz w pełni odpowiada za wykonanie

porozumienia.

10. Wolontariusz zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji w zakresie

wykonywanego porozumienia, a zwłaszcza informacji związanych z sytuacją socjalną i zdrowotną

osób, na rzecz których świadczy pomoc

11. W sprawach nie uregulowanych porozumieniem zastosowanie ma kodeks cywilny oraz Ustawa o

działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

12. Porozumienie sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron

KORZYSTAJĄCY WOLONTARIUSZ

Tekst ustawy ustalony ostatecznie po rozpatrzeniu poprawek Senatu

USTAWA

z dnia 24 kwietnia 2003 r.

o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie

Dział I

Przepisy ogólne

Art. 1.

1. Ustawa reguluje zasady:

1) prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe

i korzystania z tej działalności przez organy administracji publicznej w celu wykonywania

zadań publicznych;

2) uzyskiwania przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego

oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego;

3) sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności pożytku publicznego.

2. Ustawa reguluje również warunki wykonywania świadczeń przez wolontariuszy oraz

korzystania z tych świadczeń.

Art. 2.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) dotacji – rozumie się przez to dotację w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d)

ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2003 r. Nr

15, poz. 148, Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 594), zwanej dalej „ustawą o finansach

publicznych”;

2) środkach publicznych – rozumie się przez to środki publiczne, o których mowa w

ustawie o finansach publicznych, przeznaczonych na wydatki publiczne w rozumieniu

tej ustawy;

3) wolontariuszu – rozumie się przez to osobę, która ochotniczo i bez wynagrodzenia

wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie.

Art. 3.

1. Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona

przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

2. Organizacjami pozarządowymi są, niebędące jednostkami sektora finansów

publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające w celu

osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej

utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem

ust. 4.

3. Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów

o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,

o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz

o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują

prowadzenie działalności pożytku publicznego;

2) stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.

4. Przepisów działu II nie stosuje się do:

1) partii politycznych;

2) związków zawodowych i organizacji pracodawców;

3) samorządów zawodowych;

4) fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu

terytorialnego, chyba że:

a) przepisy odrębne stanowią inaczej,

b) majątek tej fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym

lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi

w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, lub

c) fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności

na rzecz nauki;

5) fundacji utworzonych przez partie polityczne;

6) spółek działających na podstawie przepisów o kulturze fizycznej.

5. Przepisów rozdziału 2 działu II nie stosuje się do zlecania realizacji zadań w zakresie

opieki nad Polonią i Polakami za granicą finansowanych ze środków budżetu państwa

w części, której dysponentem jest Szef Kancelarii Senatu.

Art. 4.

1. Sfera zadań publicznych, o której mowa w ustawie, obejmuje zadania w zakresie:

1) pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej

oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;

2) działalności charytatywnej;

3) podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju

świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;

4) działalności na rzecz mniejszości narodowych;

5) ochrony i promocji zdrowia;

6) działania na rzecz osób niepełnosprawnych;

7) promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy

i zagrożonych zwolnieniem z pracy;

8) upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz działalność na rzecz równych

praw kobiet i mężczyzn;

9) działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;

10) działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;

11) nauki, edukacji, oświaty i wychowania;

12) krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży;

13) kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji;

14) upowszechniania kultury fizycznej i sportu;

15) ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;

16) porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym;

17) upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa;

18) upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich,

a także działań wspomagających rozwój demokracji;

19) ratownictwa i ochrony ludności;

20) pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w

kraju i za granicą;

21) upowszechniania i ochrony praw konsumentów;

22) działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy

między społeczeństwami;

23) promocji i organizacji wolontariatu;

24) działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo

organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3, w

zakresie określonym w pkt 1-23.

2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zadania w zakresie innym

niż wymienione w ust. 1 jako należące do sfery zadań publicznych, kierując się ich

szczególną społeczną użytecznością oraz możliwością ich wykonywania przez podmioty,

o których mowa w art. 5 ust. 1, w sposób zapewniający wystarczające zaspokajanie

potrzeb społecznych.

Art. 5.

1. Organy administracji publicznej prowadzą działalność w sferze zadań publicznych, o

której mowa w art. 4, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami

wymienionymi w art. 3 ust. 3, prowadzącymi, odpowiednio do terytorialnego

zakresu działania organów administracji publicznej, działalność pożytku publicznego

w zakresie odpowiadającym zadaniom tych organów. Współpraca ta może odbywać

się w szczególności w formach:

1) zlecania organizacjom pozarządowym oraz podmiotom wymienionym w art. 3

ust. 3 realizacji zadań publicznych na zasadach określonych w ustawie;

2) wzajemnego informowania się o planowanych kierunkach działalności

i współdziałania w celu zharmonizowania tych kierunków;

3) konsultowania z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami

wymienionymi w art. 3 ust. 3, odpowiednio do zakresu ich działania, projektów

aktów normatywnych w dziedzinach dotyczących działalności statutowej tych

organizacji;

4) tworzenia wspólnych zespołów o charakterze doradczym i inicjatywnym, złożonych

z przedstawicieli organizacji pozarządowych, podmiotów wymienionych w

art. 3 ust. 3 oraz przedstawicieli właściwych organów administracji publicznej.

2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach: pomocniczości, suwerenności

stron, partnerstwa, efektywności, uczciwej konkurencji i jawności.

3. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwala roczny program

współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz z podmiotami, o których mowa w

art. 3 ust. 3.

4. Zlecanie realizacji zadań publicznych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – jako zadań zleconych

w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d) oraz art. 71 ust. 1 ustawy o finansach

publicznych – może mieć formy:

1) powierzania wykonywania zadań publicznych, wraz z udzieleniem dotacji na finansowanie

ich realizacji lub

  1. wspierania takich zadań, wraz z udzieleniem dotacji na dofinansowanie ich realizacji.

Dział II

Działalność pożytku publicznego

Rozdział 1

Działalność odpłatna i nieodpłatna pożytku publicznego

Art. 6.

Statutowa działalność organizacji pozarządowej oraz podmiotów wymienionych w art. 3

ust. 3, w części obejmującej działalność pożytku publicznego, nie jest, z zastrzeżeniem

art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów Prawa działalności gospodarczej

i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Art. 7.

Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest świadczenie na podstawie stosunku

prawnego usług, za które organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3

ust. 3 prowadzące tę działalność nie pobierają wynagrodzenia.

Art. 8.

1. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność w zakresie wykonywania

zadań należących do sfery zadań publicznych, w ramach realizacji przez organizację

pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 celów statutowych, za którą

pobiera wynagrodzenie. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest również

sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych przez

osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w szczególności

w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób niepełnosprawnych,

a także sprzedaż przedmiotów darowizny na cele prowadzenia działalności

pożytku publicznego.

2. Dochód z działalności odpłatnej pożytku publicznego służy wyłącznie realizacji zadań

należących do sfery zadań publicznych lub celów statutowych, o których mowa w

ust. 1.

Art. 9.

1. Działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów

wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, jeżeli:

1) wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, jest w odniesieniu do działalności

danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kalkulacji bezpośrednich kosztów

tej działalności, lub

2) wynagrodzenie osób fizycznych z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej

działalności nieodpłatnej oraz działalności odpłatnej przekracza 1,5-krotność

przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego

przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.

2. Przez wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się wynagrodzenie

z tytułu świadczenia pracy lub usług, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku

pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej z osobą fizyczną.

3. Nie można prowadzić odpłatnej działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej

w odniesieniu do tego samego przedmiotu działalności.

Art. 10.

1. Prowadzenie nieodpłatnej i odpłatnej działalności pożytku publicznego wymaga rachunkowego

wyodrębnienia tych form działalności w stopniu umożliwiającym określenie

przychodów, kosztów i wyników, z zastrzeżeniem przepisów o rachunkowości.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku organizacyjnego wyodrębnienia

działalności pożytku publicznego.

Rozdział 2

Prowadzenie działalności pożytku publicznego na podstawie zlecenia realizacji zadań

Publicznych

Art. 11.

1. Organy administracji publicznej:

1) wspierają w sferze, o której mowa w art. 4, realizację zadań publicznych przez

organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, prowadzące

działalność statutową w danej dziedzinie;

2) powierzają w sferze, o której mowa w art. 4, organizacjom oraz podmiotom wymienionym

w pkt 1 realizację zadań publicznych.

2. Wspieranie oraz powierzanie, o których mowa w ust. 1, odbywa się po

przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert, chyba że przepisy odrębne przewidują

inny tryb zlecania.

3. W otwartym konkursie ofert, o którym mowa w ust. 2, uczestniczą organizacje pozarządowe,

podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe

organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane.

4. Powierzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może nastąpić w innym trybie niż określony

w ust. 2, jeżeli dane zadania można zrealizować efektywniej w inny sposób

określony w odrębnych przepisach, w szczególności poprzez zakup usług na zasadach

i w trybie określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, przy porównywalności

metod kalkulacji kosztów oraz porównywalności opodatkowania.

Art. 12.

1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 mogą z własnej

inicjatywy złożyć ofertę realizacji zadań publicznych, także tych które są realizowane

dotychczas w inny sposób, w tym przez organy administracji publicznej.

2. Organ administracji publicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w terminie nie

przekraczającym 2 miesięcy:

1) rozpatruje celowość realizacji określonego zadania publicznego przez organizacje

pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 biorąc pod uwagę stopień,

w jakim oferta odpowiada priorytetom zadań publicznych, daje gwarancję

realizacji zadań zgodnie ze standardami właściwymi dla danego zadania, środki

dostępne na realizację określonych zadań, rodzaje określonych zadań i korzyści

wynikające z realizacji zadania publicznego przez organizację pozarządową oraz

podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, oraz

2) informuje o podjętej decyzji, a w przypadku stwierdzenia celowości realizacji

określonego zadania publicznego informuje składającego ofertę o trybie zlecenia

zadania publicznego, o którym mowa w art. 11 ust. 2.

Art. 13.

1. Organ administracji publicznej ogłasza otwarty konkurs ofert co najmniej z trzydziestodniowym

wyprzedzeniem.

2. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o:

1) rodzaju zadania;

2) wysokości środków publicznych przeznaczonych na realizację tego zadania;

3) zasadach przyznawania dotacji;

4) terminach i warunkach realizacji zadania;

5) terminie składania ofert;

6) terminie, trybie i kryteriach stosowanych przy dokonywaniu wyboru oferty;

7) zrealizowanych przez organ administracji publicznej w roku ogłoszenia otwartego

konkursu ofert i w roku poprzednim, zadaniach publicznych tego samego rodzaju

i związanych z nimi kosztami, ze szczególnym uwzględnieniem wysokości dotacji

przekazanych organizacjom pozarządowym, podmiotom, o których mowa w

art. 3 ust. 3, oraz jednostkom organizacyjnym podległym organom

administracji publicznej lub przez nie nadzorowanym.

3. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się, w zależności od rodzaju zadania,

w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub lokalnym oraz Biuletynie Informacji

Publicznej, a także w siedzibie organu administracji publicznej w miejscu przeznaczonym

na zamieszczanie ogłoszeń. Ogłoszenie może także nastąpić w inny sposób

zapewniający dostęp podmiotów zainteresowanych do informacji, w szczególności

poprzez wykorzystanie sieci teleinformatycznej.

Art. 14.

Oferta, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1, powinna zawierać w szczególności:

1) szczegółowy zakres rzeczowy zadania publicznego proponowanego do realizacji;

2) termin i miejsce realizacji zadania publicznego;

3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania publicznego;

4) informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie

którego dotyczy zadanie;

5) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych zapewniających

wykonanie zadania, w tym o wysokości środków finansowych uzyskanych na realizację

danego zadania z innych źródeł;

6) deklarację o zamiarze odpłatnego lub nieodpłatnego wykonania zadania.

Art. 15.

1. Organ administracji publicznej przy rozpatrywaniu ofert:

1) ocenia możliwość realizacji zadania przez organizację pozarządową podmioty

wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe organom administracji

publicznej lub przez nie nadzorowane;

2) ocenia przedstawioną kalkulację kosztów realizacji zadania, w tym w odniesieniu

do zakresu rzeczowego zadania;

3) uwzględnia wysokość środków publicznych przeznaczonych na realizację zadania.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie także, gdy w wyniku ogłoszenia otwartego konkursu

ofert została zgłoszona jedna oferta.

3. Organ administracji publicznej obowiązany jest w uzasadnieniu wyboru oferty ustosunkować

się do spełniania przez oferenta wymogów określonych w ustawie oraz

w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 13. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku,

o którym mowa w ust. 2.

Art. 16.

1. Organizacje pozarządowe, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne

podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane,

przyjmując zlecenie realizacji zadania publicznego w trybie określonym w art. 11 ust.

2, zobowiązuje się do wykonania zadania w zakresie i na zasadach określonych w

umowie, odpowiednio o powierzenie zadania lub o wsparcie realizacji zadania, sformułowanej z uwzględnieniem art. 71 ust. 2 ustawy o finansach publicznych

oraz przepisów niniejszej ustawy, a organ administracji publicznej zobowiązuje się do

przekazania na realizację zadania odpowiednich środków publicznych w formie dotacji.

2. Umowa, o której mowa w ust. 1, wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.

3. Umowa o powierzenie zadania publicznego może być zawarta na czas realizacji zadania

lub na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata.

4. Zadanie publiczne nie może być zrealizowane przez podmiot niebędący stroną umowy,

chyba że umowa zezwala na wykonanie określonej części zadania przez taki

podmiot.

5. Organizacja pozarządowa, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne

podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane są

zobowiązane do wyodrębnienia w ewidencji księgowej środków otrzymanych na realizację

umowy, o której mowa w ust. 1. Przepis art. 10 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 17.

Organ administracji publicznej zlecający zadanie publiczne dokonuje kontroli i oceny

realizacji zadania, a w szczególności:

1) stanu realizacji zadania;

2) efektywności, rzetelności i jakości wykonania zadania;

3) prawidłowości wykorzystania środków publicznych otrzymanych na realizację

zadania;

4) prowadzenia dokumentacji określonej w przepisach prawa i w postanowieniach

umowy.

Art. 18.

1. Sprawozdanie z wykonania zadania publicznego określonego w umowie należy sporządzić

w terminie 30 dni po upływie terminu, na który umowa została zawarta, z zastrzeżeniem

ust. 2.

2. Okresem sprawozdawczym jest rok budżetowy.

Art. 19.

Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór oferty, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1;

2) ramowy wzór umowy, o której mowa w art. 16 ust. 1;

3) wzór sprawozdania, o którym mowa w art. 18 ust. 1

– uwzględniając potrzebę precyzyjnego określenia praw i obowiązków organizacji pozarządowych

oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne

podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane oraz odpowiadających

im obowiązków i praw organów administracji publicznej, a także konieczność zapewnienia

kompletności informacji dotyczących wykonania zadania.

Rozdział 3

Organizacje pożytku publicznego

Art. 20.

Organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmioty,

o których mowa w art. 3 ust. 3, jeżeli, z zastrzeżeniem art. 21, spełniają łącznie następujące

wymagania:

1) prowadzą działalność statutową na rzecz ogółu społeczności lub określonej grupy

podmiotów pod warunkiem, że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie

trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa;

2) działalność określona w pkt 1 z zastrzeżeniem pkt 3, jest wyłączną statutową

działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji zadań publicznych na

rzecz ogółu społeczności lub grupy podmiotów, o której mowa w pkt 1, w sferze

określonej w art. 4;

3) w odniesieniu do stowarzyszeń i stowarzyszeń kultury fizycznej za spełnienie

wymagania, o którym mowa w pkt 2, można uważać prowadzenie działalności, o

której mowa w pkt 1 i 2, również na rzecz członków stowarzyszenia albo stowarzyszenia

kultury fizycznej;

4) nie prowadzą działalności gospodarczej albo prowadzą działalność gospodarczą

w rozmiarach służących realizacji celów statutowych;

5) cały dochód przeznaczają na działalność, o której mowa w pkt 1 i 2;

6) mają statutowy kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu zarządzającego

i niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej

lub nadzoru, przy czym członkowie organu kontroli i nadzoru:

a) nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi

w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia,

b) nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej,

c) mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrot uzasadnionych

kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone

w art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących

niektórymi podmiotami prawnymi;

7) statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych oraz podmiotów,

o których mowa w art. 3 ust. 3, zabraniają:

a) udzielania pożyczek lub zabezpieczania zobowiązań majątkiem organizacji

w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osobom

z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim albo

w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa

lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani

z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli zwane dalej „osobami bliskimi”,

b) przekazywania ich majątku na rzecz ich członków, członków organów lub

pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do

osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to następuje bezpłatnie lub

na preferencyjnych warunkach,

c) wykorzystywania majątku na rzecz członków, członków organów

lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku

do osób trzecich chyba, że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego

celu organizacji albo podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3,

d) zakupu na szczególnych zasadach towarów lub usług od podmiotów,

w których uczestniczą członkowie organizacji, członkowie jej organów lub

pracownicy oraz ich osób bliskich.

Art. 21.

W przypadku podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1:

1) działalność pożytku publicznego określona w art. 20 pkt 1 podlega wyodrębnieniu

w sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem organizacyjnym

i rachunkowym;

2) wymogu wyłączności, o którym mowa w art. 20 pkt 2, nie stosuje się;

3) przepis art. 20 pkt 5 stosuje się do dochodu uzyskiwanego w wyniku prowadzenia

działalności pożytku publicznego;

4) przepis art. 20 pkt 6 stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem szczegółowych

zasad organizacji i działania tych jednostek, uregulowanych w przepisach dla

nich właściwych, w tym w statutach lub innych aktach wewnętrznych.

Art. 22.

1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, wpisane

do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskują status organizacji pożytku publicznego

z chwilą wpisania do tego Rejestru informacji o spełnieniu wymagań, o których mowa

w art. 20, na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r.

o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 i Nr 110, poz.

1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 60,

poz. 535).

2. Organizacja pozarządowa inna niż wymieniona w ust. 1 oraz podmioty, o których

mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą

wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, na zasadach i w trybie określonym w

ustawie, o której mowa w ust. 1.

3. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, tracą status organizacji

pożytku publicznego z chwilą wykreślenia, z urzędu lub na wniosek, z Krajowego

Rejestru Sądowego informacji, o spełnianiu wymogów określonych w art. 20.

Art. 23.

1. Organizacja pożytku publicznego sporządza roczne sprawozdanie merytoryczne ze

swojej działalności, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, oraz podaje je do publicznej

wiadomości w sposób umożliwiający zapoznanie się z tym sprawozdaniem przez

zainteresowane podmioty.

2. Organizacja pożytku publicznego sporządza i ogłasza roczne sprawozdanie finansowe

także wówczas, gdy obowiązek jego sporządzenia oraz ogłoszenia nie wynika z przepisów

o rachunkowości. Przepisy o rachunkowości stosuje się odpowiednio.

3. Do zakresu sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio

przepisy dotyczące zakresu sprawozdań składanych przez fundacje.

4. Organizacja pożytku publicznego, niezależnie od obowiązków wynikających

z przepisów odrębnych, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia

społecznego sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 2.

5. W odniesieniu do organizacji pożytku publicznego, których sprawozdanie finansowe

nie podlega obowiązkowi badania zgodnie z przepisami o rachunkowości, minister

właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw zabezpieczenia społecznego może w drodze rozporządzenia wprowadzić taki

obowiązek, biorąc pod uwagę:

1) wysokość otrzymanych dotacji;

2) wielkość osiąganych przychodów;

3) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości prowadzonej ewidencji.

Art. 24.

1. Organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w przepisach

odrębnych, zwolnienie od:

1) podatku dochodowego od osób prawnych;

2) podatku od nieruchomości;

3) podatku od czynności cywilnoprawnych;

4) opłaty skarbowej;

5) opłat sądowych

– w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.

2. Organizacja pożytku publicznego może, na zasadach określonych w odrębnych przepisach,

nabywać na szczególnych warunkach prawo użytkowania nieruchomości będących

własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

3. Organizacja pozarządowa, która uzyskała status organizacji pożytku publicznego, jest

obowiązana wypełnić zobowiązania wynikające ze zwolnień podatkowych, z których

korzystała przed dniem uzyskania statusu organizacji pożytku publicznego, na zasadach

określonych w odrębnych przepisach.

4. W przypadku utraty przez organizację pozarządową statusu organizacji pożytku publicznego,

traci ona prawo do korzystania ze zwolnień wynikających z posiadania tego

statusu.

5. Użytkowanie, o którym mowa w ust. 2, wygasa z mocy prawa w przypadku utraty

statusu organizacji pożytku publicznego.

Art. 25.

W organizacji pożytku publicznego mogą wykonywać pracę poborowi skierowani do odbycia

służby zastępczej, na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach.

Art. 26.

Jednostki publicznej radiofonii i telewizji umożliwiają organizacjom pożytku publicznego

nieodpłatne informowanie o ich działalności na zasadach określonych w przepisach odrębnych.

Art. 27.

Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może, na zasadach i w trybie określonym

w przepisach odrębnych, przekazać 1% podatku obliczonego zgodnie z odrębnymi

przepisami na rzecz wybranych przez siebie organizacji pożytku publicznego.

Rozdział 4

Nadzór

Art. 28.

1. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, w zakresie prawidłowości

korzystania z uprawnień określonych w ustawie sprawuje minister właściwy do spraw

zabezpieczenia społecznego, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, działających w zakresie

ratownictwa i ochrony ludności, dotyczący realizacji zleconych zadań publicznych

oraz prawidłowości korzystania z uprawnień określonych w ustawie, sprawuje minister

właściwy do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 29-34 stosuje się odpowiednio.

Art. 29.

1. Organizacja pożytku publicznego, podlega kontroli ministra właściwego do spraw zabezpieczenia

społecznego w zakresie określonym w art. 28 ust. 1.

2. Kontrolę zarządza minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego z urzędu

lub na wniosek organu administracji publicznej.

3. Kontrolę przeprowadzają osoby posiadające pisemne upoważnienie ministra właściwego

do spraw zabezpieczenia społecznego.

4. W czynnościach kontrolnych może uczestniczyć przedstawiciel Rady Działalności

Pożytku Publicznego, w przypadku złożenia tej Radzie stosownego wniosku przez

ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, organ administracji publicznej,

o którym mowa w ust. 2, lub organizację pozarządową oraz podmioty wymienione

w art. 3 ust. 3.

5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może powierzyć przeprowadzenie

kontroli wojewodzie.

6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić z wnioskiem

o przeprowadzenie kontroli do organu wyspecjalizowanego w kontrolowaniu danego

rodzaju działalności.

Art. 30.

1. Osoby upoważnione do dokonywania kontroli są uprawnione do wstępu na teren nieruchomości

lub jej części, na którym jest prowadzona działalność organizacji pożytku

publicznego, oraz żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania

dokumentów lub innych nośników informacji, a także udostępniania danych mających

związek z przedmiotem kontroli.

2. Czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w obecności członka

organu zarządzającego lub jego przedstawiciela albo pracownika kontrolowanej organizacji

pożytku publicznego, a w razie nieobecności tych osób – w obecności przywołanego

świadka.

Art. 31.

1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują osoby przeprowadzające

kontrolę i kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego lub

osoba przez niego upoważniona. Odmowa podpisu protokołu przez kierownika kontrolowanej

organizacji pożytku publicznego lub osobę przez niego upoważnioną wymaga

podania przyczyny. W przypadku odmowy podpisu protokół uznaje się za podpisany

w dniu odmowy.

2. Kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego może w terminie 14 dni od

dnia podpisania protokołu złożyć na piśmie wyjaśnienia, bądź zgłosić zastrzeżenia do

treści protokołu.

3. Osoby przeprowadzające kontrolę po rozpatrzeniu zastrzeżeń, o których mowa w ust.

2, wydają wynik kontroli. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części

przekazuje się na piśmie stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.

Art. 32.

Wynik kontroli powinien zawierać opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli,

w tym ustalonych uchybień, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków

tych uchybień oraz termin ich usunięcia, nie krótszy niż 30 dni.

Art. 33.

1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego lub z jego upoważnienia

wojewoda wzywa organizację pożytku publicznego do usunięcia, w wyznaczonym

terminie, uchybień stwierdzonych w wyniku kontroli.

2. W przypadku nieusunięcia uchybień przez organizację pożytku publicznego, minister

właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić do sądu rejestrowego

o wykreślenie informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub o wykreślenie tej organizacji

z Krajowego Rejestru Sądowego.

3. W przypadku nieusunięcia uchybień dotyczących spełniania wymogów, określonych

odpowiednio w art. 20 oraz art. 21, przez organizację pożytku publicznego, minister

właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego występuje do sądu rejestrowego o

wykreślenie tej organizacji z Krajowego Rejestru Sądowego.

4. W przypadku wykreślenia organizacji pożytku publicznego lub informacji, o której

mowa w art. 22 ust. 1, z Krajowego Rejestru Sądowego, organizacja ta jest obowiązana,

w terminie 6 miesięcy, wykorzystać na własną działalność w zakresie, o którym

mowa w art. 4, środki pochodzące ze zbiórek publicznych, zebrane w okresie posiadania

statusu organizacji pożytku publicznego.

5. Środki niewykorzystane w sposób i w terminie określonym w ust. 4, organizacja

jest obowiązana przekazać niezwłocznie na rzecz, prowadzącej działalność statutową

w tym samym lub zbliżonym zakresie, organizacji pożytku publicznego wskazanej

przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Przekazanie środków

nie stanowi w takim przypadku darowizny w rozumieniu odrębnych przepisów.

Art. 34.

1. W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, do nadzoru i kontroli wydatkowania

środków publicznych stosuje się odpowiednio przepisy o finansach publicznych.

2. Przepisy art. 30-34 nie wyłączają stosowania odrębnych przepisów dotyczących kontroli

i czynności kontrolnych, a także uprawnień nadzorczych innych organów.

Rozdział 5

Rada Działalności Pożytku Publicznego

Art. 35.

1. Tworzy się Radę Działalności Pożytku Publicznego, zwaną dalej „Radą”, jako organ

opiniodawczo-doradczy oraz pomocniczy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia

społecznego.

2. Do zadań Rady należy w szczególności:

1) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących stosowania ustawy;

2) wyrażanie opinii o rządowych projektach aktów prawnych dotyczących działalności

pożytku publicznego oraz wolontariatu;

3) udzielanie pomocy i wyrażanie opinii w przypadku sporów między organami administracji

publicznej a organizacjami pożytku publicznego;

4) zbieranie i dokonywanie analizy informacji o prowadzonych kontrolach i ich

skutkach;

5) uczestniczenie w postępowaniu kontrolnym;

6) wyrażanie opinii w sprawach zadań publicznych, zlecania tych zadań do realizacji

przez organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz

rekomendowanych standardów realizacji zadań publicznych;

7) tworzenie, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami

wymienionymi w art. 3 ust. 3, mechanizmów informowania o standardach prowadzenia

działalności pożytku publicznego oraz o stwierdzonych przypadkach

naruszenia tych standardów.

3. Kadencja Rady trwa 3 lata.

Art. 36.

1. Rada składa się z:

1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im podległych

lub przez nie nadzorowanych;

2) pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego;

3) dziesięciu przedstawicieli organizacji pozarządowych, związków i

porozumień organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3

ust. 3.

2. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia

społecznego, z tym że powołanie członków Rady, reprezentujących:

1) organizacje pozarządowe, związki i porozumienia organizacji pozarządowych

oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, następuje spośród kandydatów zgłoszonych

przez te organizacje;

2) organy administracji rządowej i jednostki im podległe lub przez nie nadzorowane,

następuje spośród osób zgłoszonych przez te organy i kierowników takich jednostek;

3) jednostki samorządu terytorialnego, następuje spośród osób zgłoszonych przez

stronę samorządową w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego odwołuje członka Rady

przed upływem kadencji:

1) na jego wniosek;

2) na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 2, reprezentowanego przez tego

członka;

3) w przypadku skazania członka Rady prawomocnym wyrokiem za przestępstwo

popełnione z winy umyślnej.

Art. 37.

Posiedzenia Rady są zwoływane przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia

społecznego lub na wniosek co najmniej jednej czwartej liczby członków Rady.

Art. 38.

Rada może:

1) powoływać ekspertów;

2) zapraszać do uczestnictwa w jej posiedzeniach przedstawicieli organów administracji

publicznej i organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w

art. 3 ust. 3 niereprezentowanych w Radzie;

3) zlecać przeprowadzanie badań i opracowanie ekspertyz związanych z realizacją

jej zadań.

Art. 39.

1. Koszty funkcjonowania Rady związane z obsługą, przeprowadzaniem badań i opracowywaniem

ekspertyz, a także z uczestnictwem w jej posiedzeniach ekspertów,

członków Rady i osób niebędących jej członkami, pokrywa się z części budżetu, której

dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.

2. Za udział w pracach Rady przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży na zasadach

określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.

3. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika będącego członkiem Rady od pracy

w celu wzięcia udziału w posiedzeniach Rady. Za czas zwolnienia pracownik zacho-

wuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących

przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, pokrywanego z

części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia

społecznego.

Art. 40.

Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb powoływania członków Rady, uwzględniając potrzebę zapewnienia reprezentatywności

organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art.

3 ust. 3, różnorodność rodzajów działalności pożytku publicznego oraz terminy

zgłaszania kandydatów na członków Rady;

2) organizację i tryb działania Rady oraz zasady uczestnictwa w jej pracach przedstawicieli

organów administracji publicznej oraz organizacji pozarządowych oraz

podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 niereprezentowanych w Radzie.

Art. 41.

Obsługę administracyjno-biurową Rady zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego

do spraw zabezpieczenia społecznego.

Dział III

Wolontariat

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 42.

1. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale,

świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz:

1) organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3

w zakresie ich działalności statutowej, w szczególności w zakresie działalności

pożytku publicznego;

2) organów administracji publicznej, z wyłączeniem prowadzonej przez nie działalności

gospodarczej;

3) jednostek organizacyjnych podległych organom administracji publicznej lub nadzorowanych

przez te organy, z wyłączeniem prowadzonej przez te jednostki

działalności gospodarczej

– zwanych dalej „korzystającymi”.

2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do wolontariuszy wykonujących

na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia na rzecz organizacji międzynarodowych,

jeżeli postanowienia umów międzynarodowych nie stanowią inaczej.

Art. 43.

Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju

i zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji

i spełniania stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.

Art. 44.

1. Świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w czasie określonym

w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie powinno zawierać postanowienie

o możliwości jego rozwiązania.

2. Na żądanie wolontariusza, korzystający jest obowiązany potwierdzić na piśmie treść

porozumienia, o którym mowa w ust. 1, a także wydać pisemne zaświadczenie

o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza, w tym o zakresie wykonywanych

świadczeń.

3. Na prośbę wolontariusza korzystający może przedłożyć pisemną opinię o wykonaniu

świadczeń przez wolontariusza.

4. Jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres dłuższy niż 30 dni porozumienie

powinno być sporządzone na piśmie.

Rozdział 2

Przepisy szczególne

Art. 45.

1. Korzystający ma obowiązek:

1) informować wolontariusza o ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa związanym

z wykonywanymi świadczeniami oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami;

2) zapewnić wolontariuszowi, na dotyczących pracowników zasadach określonych

w odrębnych przepisach, bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania przez

niego świadczeń, w tym – w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych

z ich wykonywaniem – odpowiednie środki ochrony indywidualnej;

3) pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych

przepisach, koszty podróży służbowych i diet.

2. Korzystający może pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w

odrębnych przepisach także inne niezbędne koszty ponoszone przez wolontariusza,

związane z wykonywaniem świadczeń na rzecz korzystającego.

3. Korzystający może pokrywać koszty szkoleń wolonatariuszy w zakresie wykonywanych

przez nich świadczeń określonych w porozumieniu, o którym mowa w art. 44

ust. 1.

4. Wolontariusz może, w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zwolnić korzystającego

w całości lub w części z obowiązków wymienionych w ust. 1 pkt 3.

Art. 46.

1. Wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych

w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

2. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy

wykonywaniu świadczeń o których mowa w art. 42, na podstawie odrębnych przepisów,

z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Wolontariuszowi, który wykonuje świadczenia przez okres nie dłuższy niż 30 dni, korzystający

zobowiązany jest zapewnić ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych

wypadków.

Art. 47.

Korzystający ma obowiązek poinformować wolontariusza o przysługujących mu prawach

i ciążących obowiązkach oraz zapewnić dostępność tych informacji.

Art. 48.

Jeżeli porozumienie zawarte między korzystającym, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2

i 3 a wolontariuszem dotyczy wydelegowania wolontariusza w celu wykonywania przez

niego świadczeń na terytorium innego państwa, na podstawie umowy międzynarodowej

wiążącej Rzeczpospolitą Polską, wolontariuszowi przysługuje prawo do świadczeń i pokrycia

kosztów ogólnie przyjętych w stosunkach danego rodzaju, chyba że umowy międzynarodowe

stanową inaczej.

Art. 49.

Wydatki na cele, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 3 oraz art. 46 ust. 3 stanowią:

1) koszty prowadzenia działalności statutowej organizacji pozarządowych oraz

podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 jako korzystających;

2) koszty korzystających, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3.

Art. 50.

Wartość świadczenia wolontariusza nie stanowi darowizny na rzecz korzystającego

w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego oraz przepisów podatkowych.

Art. 51.

Pierwsza kadencja Rady, o której mowa w art. 35 ust. 1, trwa 2 lata.

Art. 52.

Rada Ministrów przedstawi Sejmowi i Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do

dnia 30 czerwca 2005 r. sprawozdanie z działania ustawy za okres od dnia jej wejścia w

życie do dnia 31 grudnia 2004 r.

Art. 53.

Ustawa wchodzi w życie na zasadach określonych w odrębnej ustawie.