PRZYDATNY LINK
http://www.wolontariat.org.pl/
KILKA SŁÓW O WOLONTARIACIE
Wolontariat jest terminem z języka łacińskiego (volontarius – dobrowolny), oznaczającym dobrowolną, bezpłatną, świadomą posługa na rzecz społeczeństwa, wykraczająca poza związki rodzinno – przyjacielskie. Z tego względu nigdy nie miał on ram instytucjonalnych, bowiem istniał jako potrzeba serca pomocy potrzebującym, najczęściej w ramach sąsiedzkiej solidarności. Z czasem zaistniał w charytatywnych organizacjach kościelnych, a później pozarządowych.
Zasadniczym pojęciem związanym z wolontariatem jest motywacja. To ona nadaje sens tej pracy i wokół niej obraca się cała idea wolontariatu.
Najczęstszymi motywacjami wolontariuszy są:
-
potrzeba zrobienia czegoś dobrego i pożytecznego
-
motywacje natury religijnej
-
chęć odwdzięczenia się za dobro otrzymane od innych
-
pragnienie zdobycia umiejętności i doświadczeń zawodowych
-
potrzeba kontaktu z ludźmi
-
nawiązanie nowych znajomości
Wolontariuszem może zostać każdy bez względu na wiek, zawód, wykształcenie, doświadczenie. Powinien za to charakteryzować się takimi cechami jak odpowiedzialność, uczciwość i sumienność.
Jak pokazują statystyki, wolontariat jest w Polsce zjawiskiem kilkakrotnie mniej powszechnym niż w krajach zachodnich. W 2008 roku zaledwie 11% Polaków przyznało, że działa systematycznie w ramach wolontariatu. Wynika to z pewnością z braku tradycji wolontariatu przekazywanej z pokolenia na pokolenie oraz niskiej świadomości możliwości działania społecznego w organizacjach pozarządowych.
Do niedawna wolontariat w zasadzie nie istnieje w polskim prawie. Stwarzało to duże praktyczne bariery dla rozwoju tej formy pracy. Z dniem 1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 26 marca 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która uregulowała zasady współpracy pomiędzy organizacjami pozarządowymi a organami administracji publicznej przy wykonywaniu zadań publicznych. Ustawa wprost wskazała, iż oprócz organizacji pozarządowych także kościelne osoby prawne mogą prowadzić działalność pożytku publicznego. Kościelne osoby prawne mogą uzyskać status organizacji pożytku publicznego, jak również tworzyć takie organizacje. Ustawa wprowadziła też nową instytucję prawną – wolontariat. Dlatego warto jeszcze raz przyjrzeć się normom prawnym, które regulują posługę wolontariuszy.
W art. 2 ustawy zamieszczono definicję wolontariusza. Zgodnie z tą definicją wolontariuszem jest osoba, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz organizacji pozarządowych oraz Kościołów i związków wyznaniowych w zakresie ich działalności statutowej. Organizacja na rzecz której wolontariusz wykonuje swoją posługę została ustawowo nazwana „Korzystającym”.
Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju i zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji i spełniania stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.
Poniżej prezentujemy przykładowy wzór porozumienia pomiędzy Organizacją (Korzystającym) a Wolontariuszem.
POROZUMIENIE O WSPÓŁPRACY Z WOLONTARIUSZEM
W dniu……………………. w ………….., pomiędzy ………………………. .z siedzibą w ………………………,
reprezentowaną przez ………………………zwanym w dalszej części Korzystającym ,
a
Panią/Panem ……………………………………………, dowód osobisty nr ………………………………………,
adres zamieszkania: …………………………………………, zwaną/ym w dalszej części Wolontariuszem,
została zawarte porozumienie następującej treści:
1. Korzystający i Wolontariusz zawierają porozumienie o współpracy w zakresie ………………………………..
(np. zbiórek żywności, promocji organizacji, obsługi księgowej, pomocy w
prowadzeniu biura, na świetlicy, zbiórki środków pieniężnych itp.)
2. Wolontariusz zobowiązuje się wykonać w ramach porozumienia następujące świadczenia:
a. ……………………………………………………………..
b. ……………………………………………………………..
3. Rozpoczęcie wykonania świadczeń strony ustalają na dzień………………………, a zakończenie do
dnia…………..
4. Strony zgodnie ustalają, że porozumienie niniejsze obejmuje świadczenie o charakterze
wolontarystycznym, które ma charakter bezpłatny.
5. Korzystający zobowiązuje się do zwrotu wolontariuszowi wydatków, które ten poczynił w celu
należytego wykonania świadczenia w tym koszty podróży służbowych i diet na zasadach wynikających
z odrębnych przepisów.
6. Zwrot wydatków o których mowa w pkt. 5 nastąpi w terminie 7 dni po otrzymaniu od Wolontariusza
stosownego rozliczenia wraz z dowodami poniesionych wydatków w następującym zakresie:
a. …………………………………………………………….
b. …………………………………………………………….
7. Korzystający zapewnia wolontariuszowi bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania świadczeń
8. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu świadczenia
wymienionych w pkt 2 Porozumienia, na zasadach wynikających z odrębnych przepisów.
9. Wolontariusz może powierzyć wykonanie zadania innej osobie, lecz w pełni odpowiada za wykonanie
porozumienia.
10. Wolontariusz zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji w zakresie
wykonywanego porozumienia, a zwłaszcza informacji związanych z sytuacją socjalną i zdrowotną
osób, na rzecz których świadczy pomoc
11. W sprawach nie uregulowanych porozumieniem zastosowanie ma kodeks cywilny oraz Ustawa o
działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
12. Porozumienie sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron
KORZYSTAJĄCY WOLONTARIUSZ
Tekst ustawy ustalony ostatecznie po rozpatrzeniu poprawek Senatu
USTAWA
z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
Dział I
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa reguluje zasady:
1) prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe
i korzystania z tej działalności przez organy administracji publicznej w celu wykonywania
zadań publicznych;
2) uzyskiwania przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego
oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego;
3) sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności pożytku publicznego.
2. Ustawa reguluje również warunki wykonywania świadczeń przez wolontariuszy oraz
korzystania z tych świadczeń.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) dotacji – rozumie się przez to dotację w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d)
ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2003 r. Nr
15, poz. 148, Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 594), zwanej dalej „ustawą o finansach
publicznych”;
2) środkach publicznych – rozumie się przez to środki publiczne, o których mowa w
ustawie o finansach publicznych, przeznaczonych na wydatki publiczne w rozumieniu
tej ustawy;
3) wolontariuszu – rozumie się przez to osobę, która ochotniczo i bez wynagrodzenia
wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie.
Art. 3.
1. Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona
przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.
2. Organizacjami pozarządowymi są, niebędące jednostkami sektora finansów
publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające w celu
osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej
utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem
ust. 4.
3. Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:
1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów
o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,
o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują
prowadzenie działalności pożytku publicznego;
2) stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.
4. Przepisów działu II nie stosuje się do:
1) partii politycznych;
2) związków zawodowych i organizacji pracodawców;
3) samorządów zawodowych;
4) fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu
terytorialnego, chyba że:
a) przepisy odrębne stanowią inaczej,
b) majątek tej fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym
lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi
w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, lub
c) fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności
na rzecz nauki;
5) fundacji utworzonych przez partie polityczne;
6) spółek działających na podstawie przepisów o kulturze fizycznej.
5. Przepisów rozdziału 2 działu II nie stosuje się do zlecania realizacji zadań w zakresie
opieki nad Polonią i Polakami za granicą finansowanych ze środków budżetu państwa
w części, której dysponentem jest Szef Kancelarii Senatu.
Art. 4.
1. Sfera zadań publicznych, o której mowa w ustawie, obejmuje zadania w zakresie:
1) pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej
oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
2) działalności charytatywnej;
3) podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju
świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
4) działalności na rzecz mniejszości narodowych;
5) ochrony i promocji zdrowia;
6) działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
7) promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy
i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
8) upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz działalność na rzecz równych
praw kobiet i mężczyzn;
9) działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
10) działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
11) nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
12) krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży;
13) kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji;
14) upowszechniania kultury fizycznej i sportu;
15) ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
16) porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym;
17) upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa;
18) upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich,
a także działań wspomagających rozwój demokracji;
19) ratownictwa i ochrony ludności;
20) pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w
kraju i za granicą;
21) upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
22) działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy
między społeczeństwami;
23) promocji i organizacji wolontariatu;
24) działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo
organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3, w
zakresie określonym w pkt 1-23.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zadania w zakresie innym
niż wymienione w ust. 1 jako należące do sfery zadań publicznych, kierując się ich
szczególną społeczną użytecznością oraz możliwością ich wykonywania przez podmioty,
o których mowa w art. 5 ust. 1, w sposób zapewniający wystarczające zaspokajanie
potrzeb społecznych.
Art. 5.
1. Organy administracji publicznej prowadzą działalność w sferze zadań publicznych, o
której mowa w art. 4, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami
wymienionymi w art. 3 ust. 3, prowadzącymi, odpowiednio do terytorialnego
zakresu działania organów administracji publicznej, działalność pożytku publicznego
w zakresie odpowiadającym zadaniom tych organów. Współpraca ta może odbywać
się w szczególności w formach:
1) zlecania organizacjom pozarządowym oraz podmiotom wymienionym w art. 3
ust. 3 realizacji zadań publicznych na zasadach określonych w ustawie;
2) wzajemnego informowania się o planowanych kierunkach działalności
i współdziałania w celu zharmonizowania tych kierunków;
3) konsultowania z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami
wymienionymi w art. 3 ust. 3, odpowiednio do zakresu ich działania, projektów
aktów normatywnych w dziedzinach dotyczących działalności statutowej tych
organizacji;
4) tworzenia wspólnych zespołów o charakterze doradczym i inicjatywnym, złożonych
z przedstawicieli organizacji pozarządowych, podmiotów wymienionych w
art. 3 ust. 3 oraz przedstawicieli właściwych organów administracji publicznej.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach: pomocniczości, suwerenności
stron, partnerstwa, efektywności, uczciwej konkurencji i jawności.
3. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwala roczny program
współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz z podmiotami, o których mowa w
art. 3 ust. 3.
4. Zlecanie realizacji zadań publicznych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – jako zadań zleconych
w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 1 lit. d) oraz art. 71 ust. 1 ustawy o finansach
publicznych – może mieć formy:
1) powierzania wykonywania zadań publicznych, wraz z udzieleniem dotacji na finansowanie
ich realizacji lub
-
wspierania takich zadań, wraz z udzieleniem dotacji na dofinansowanie ich realizacji.
Dział II
Działalność pożytku publicznego
Rozdział 1
Działalność odpłatna i nieodpłatna pożytku publicznego
Art. 6.
Statutowa działalność organizacji pozarządowej oraz podmiotów wymienionych w art. 3
ust. 3, w części obejmującej działalność pożytku publicznego, nie jest, z zastrzeżeniem
art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów Prawa działalności gospodarczej
i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.
Art. 7.
Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest świadczenie na podstawie stosunku
prawnego usług, za które organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3
ust. 3 prowadzące tę działalność nie pobierają wynagrodzenia.
Art. 8.
1. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność w zakresie wykonywania
zadań należących do sfery zadań publicznych, w ramach realizacji przez organizację
pozarządową oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 celów statutowych, za którą
pobiera wynagrodzenie. Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest również
sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych przez
osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w szczególności
w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób niepełnosprawnych,
a także sprzedaż przedmiotów darowizny na cele prowadzenia działalności
pożytku publicznego.
2. Dochód z działalności odpłatnej pożytku publicznego służy wyłącznie realizacji zadań
należących do sfery zadań publicznych lub celów statutowych, o których mowa w
ust. 1.
Art. 9.
1. Działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów
wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, jeżeli:
1) wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, jest w odniesieniu do działalności
danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kalkulacji bezpośrednich kosztów
tej działalności, lub
2) wynagrodzenie osób fizycznych z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej
działalności nieodpłatnej oraz działalności odpłatnej przekracza 1,5-krotność
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.
2. Przez wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się wynagrodzenie
z tytułu świadczenia pracy lub usług, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku
pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej z osobą fizyczną.
3. Nie można prowadzić odpłatnej działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej
w odniesieniu do tego samego przedmiotu działalności.
Art. 10.
1. Prowadzenie nieodpłatnej i odpłatnej działalności pożytku publicznego wymaga rachunkowego
wyodrębnienia tych form działalności w stopniu umożliwiającym określenie
przychodów, kosztów i wyników, z zastrzeżeniem przepisów o rachunkowości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku organizacyjnego wyodrębnienia
działalności pożytku publicznego.
Rozdział 2
Prowadzenie działalności pożytku publicznego na podstawie zlecenia realizacji zadań
Publicznych
Art. 11.
1. Organy administracji publicznej:
1) wspierają w sferze, o której mowa w art. 4, realizację zadań publicznych przez
organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, prowadzące
działalność statutową w danej dziedzinie;
2) powierzają w sferze, o której mowa w art. 4, organizacjom oraz podmiotom wymienionym
w pkt 1 realizację zadań publicznych.
2. Wspieranie oraz powierzanie, o których mowa w ust. 1, odbywa się po
przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert, chyba że przepisy odrębne przewidują
inny tryb zlecania.
3. W otwartym konkursie ofert, o którym mowa w ust. 2, uczestniczą organizacje pozarządowe,
podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe
organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane.
4. Powierzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może nastąpić w innym trybie niż określony
w ust. 2, jeżeli dane zadania można zrealizować efektywniej w inny sposób
określony w odrębnych przepisach, w szczególności poprzez zakup usług na zasadach
i w trybie określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, przy porównywalności
metod kalkulacji kosztów oraz porównywalności opodatkowania.
Art. 12.
1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 mogą z własnej
inicjatywy złożyć ofertę realizacji zadań publicznych, także tych które są realizowane
dotychczas w inny sposób, w tym przez organy administracji publicznej.
2. Organ administracji publicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w terminie nie
przekraczającym 2 miesięcy:
1) rozpatruje celowość realizacji określonego zadania publicznego przez organizacje
pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 biorąc pod uwagę stopień,
w jakim oferta odpowiada priorytetom zadań publicznych, daje gwarancję
realizacji zadań zgodnie ze standardami właściwymi dla danego zadania, środki
dostępne na realizację określonych zadań, rodzaje określonych zadań i korzyści
wynikające z realizacji zadania publicznego przez organizację pozarządową oraz
podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, oraz
2) informuje o podjętej decyzji, a w przypadku stwierdzenia celowości realizacji
określonego zadania publicznego informuje składającego ofertę o trybie zlecenia
zadania publicznego, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
Art. 13.
1. Organ administracji publicznej ogłasza otwarty konkurs ofert co najmniej z trzydziestodniowym
wyprzedzeniem.
2. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o:
1) rodzaju zadania;
2) wysokości środków publicznych przeznaczonych na realizację tego zadania;
3) zasadach przyznawania dotacji;
4) terminach i warunkach realizacji zadania;
5) terminie składania ofert;
6) terminie, trybie i kryteriach stosowanych przy dokonywaniu wyboru oferty;
7) zrealizowanych przez organ administracji publicznej w roku ogłoszenia otwartego
konkursu ofert i w roku poprzednim, zadaniach publicznych tego samego rodzaju
i związanych z nimi kosztami, ze szczególnym uwzględnieniem wysokości dotacji
przekazanych organizacjom pozarządowym, podmiotom, o których mowa w
art. 3 ust. 3, oraz jednostkom organizacyjnym podległym organom
administracji publicznej lub przez nie nadzorowanym.
3. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się, w zależności od rodzaju zadania,
w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub lokalnym oraz Biuletynie Informacji
Publicznej, a także w siedzibie organu administracji publicznej w miejscu przeznaczonym
na zamieszczanie ogłoszeń. Ogłoszenie może także nastąpić w inny sposób
zapewniający dostęp podmiotów zainteresowanych do informacji, w szczególności
poprzez wykorzystanie sieci teleinformatycznej.
Art. 14.
Oferta, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) szczegółowy zakres rzeczowy zadania publicznego proponowanego do realizacji;
2) termin i miejsce realizacji zadania publicznego;
3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania publicznego;
4) informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie
którego dotyczy zadanie;
5) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych zapewniających
wykonanie zadania, w tym o wysokości środków finansowych uzyskanych na realizację
danego zadania z innych źródeł;
6) deklarację o zamiarze odpłatnego lub nieodpłatnego wykonania zadania.
Art. 15.
1. Organ administracji publicznej przy rozpatrywaniu ofert:
1) ocenia możliwość realizacji zadania przez organizację pozarządową podmioty
wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne podległe organom administracji
publicznej lub przez nie nadzorowane;
2) ocenia przedstawioną kalkulację kosztów realizacji zadania, w tym w odniesieniu
do zakresu rzeczowego zadania;
3) uwzględnia wysokość środków publicznych przeznaczonych na realizację zadania.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie także, gdy w wyniku ogłoszenia otwartego konkursu
ofert została zgłoszona jedna oferta.
3. Organ administracji publicznej obowiązany jest w uzasadnieniu wyboru oferty ustosunkować
się do spełniania przez oferenta wymogów określonych w ustawie oraz
w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 13. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku,
o którym mowa w ust. 2.
Art. 16.
1. Organizacje pozarządowe, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne
podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane,
przyjmując zlecenie realizacji zadania publicznego w trybie określonym w art. 11 ust.
2, zobowiązuje się do wykonania zadania w zakresie i na zasadach określonych w
umowie, odpowiednio o powierzenie zadania lub o wsparcie realizacji zadania, sformułowanej z uwzględnieniem art. 71 ust. 2 ustawy o finansach publicznych
oraz przepisów niniejszej ustawy, a organ administracji publicznej zobowiązuje się do
przekazania na realizację zadania odpowiednich środków publicznych w formie dotacji.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
3. Umowa o powierzenie zadania publicznego może być zawarta na czas realizacji zadania
lub na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata.
4. Zadanie publiczne nie może być zrealizowane przez podmiot niebędący stroną umowy,
chyba że umowa zezwala na wykonanie określonej części zadania przez taki
podmiot.
5. Organizacja pozarządowa, podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne
podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane są
zobowiązane do wyodrębnienia w ewidencji księgowej środków otrzymanych na realizację
umowy, o której mowa w ust. 1. Przepis art. 10 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 17.
Organ administracji publicznej zlecający zadanie publiczne dokonuje kontroli i oceny
realizacji zadania, a w szczególności:
1) stanu realizacji zadania;
2) efektywności, rzetelności i jakości wykonania zadania;
3) prawidłowości wykorzystania środków publicznych otrzymanych na realizację
zadania;
4) prowadzenia dokumentacji określonej w przepisach prawa i w postanowieniach
umowy.
Art. 18.
1. Sprawozdanie z wykonania zadania publicznego określonego w umowie należy sporządzić
w terminie 30 dni po upływie terminu, na który umowa została zawarta, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Okresem sprawozdawczym jest rok budżetowy.
Art. 19.
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór oferty, o której mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1;
2) ramowy wzór umowy, o której mowa w art. 16 ust. 1;
3) wzór sprawozdania, o którym mowa w art. 18 ust. 1
– uwzględniając potrzebę precyzyjnego określenia praw i obowiązków organizacji pozarządowych
oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 oraz jednostki organizacyjne
podległe organom administracji publicznej lub przez nie nadzorowane oraz odpowiadających
im obowiązków i praw organów administracji publicznej, a także konieczność zapewnienia
kompletności informacji dotyczących wykonania zadania.
–
Rozdział 3
Organizacje pożytku publicznego
Art. 20.
Organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmioty,
o których mowa w art. 3 ust. 3, jeżeli, z zastrzeżeniem art. 21, spełniają łącznie następujące
wymagania:
1) prowadzą działalność statutową na rzecz ogółu społeczności lub określonej grupy
podmiotów pod warunkiem, że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie
trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa;
2) działalność określona w pkt 1 z zastrzeżeniem pkt 3, jest wyłączną statutową
działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji zadań publicznych na
rzecz ogółu społeczności lub grupy podmiotów, o której mowa w pkt 1, w sferze
określonej w art. 4;
3) w odniesieniu do stowarzyszeń i stowarzyszeń kultury fizycznej za spełnienie
wymagania, o którym mowa w pkt 2, można uważać prowadzenie działalności, o
której mowa w pkt 1 i 2, również na rzecz członków stowarzyszenia albo stowarzyszenia
kultury fizycznej;
4) nie prowadzą działalności gospodarczej albo prowadzą działalność gospodarczą
w rozmiarach służących realizacji celów statutowych;
5) cały dochód przeznaczają na działalność, o której mowa w pkt 1 i 2;
6) mają statutowy kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu zarządzającego
i niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej
lub nadzoru, przy czym członkowie organu kontroli i nadzoru:
a) nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi
w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia,
b) nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej,
c) mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrot uzasadnionych
kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone
w art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi;
7) statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych oraz podmiotów,
o których mowa w art. 3 ust. 3, zabraniają:
a) udzielania pożyczek lub zabezpieczania zobowiązań majątkiem organizacji
w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osobom
z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim albo
w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa
lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani
z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli zwane dalej „osobami bliskimi”,
b) przekazywania ich majątku na rzecz ich członków, członków organów lub
pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do
osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to następuje bezpłatnie lub
na preferencyjnych warunkach,
c) wykorzystywania majątku na rzecz członków, członków organów
lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku
do osób trzecich chyba, że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego
celu organizacji albo podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 3,
d) zakupu na szczególnych zasadach towarów lub usług od podmiotów,
w których uczestniczą członkowie organizacji, członkowie jej organów lub
pracownicy oraz ich osób bliskich.
Art. 21.
W przypadku podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1:
1) działalność pożytku publicznego określona w art. 20 pkt 1 podlega wyodrębnieniu
w sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem organizacyjnym
i rachunkowym;
2) wymogu wyłączności, o którym mowa w art. 20 pkt 2, nie stosuje się;
3) przepis art. 20 pkt 5 stosuje się do dochodu uzyskiwanego w wyniku prowadzenia
działalności pożytku publicznego;
4) przepis art. 20 pkt 6 stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem szczegółowych
zasad organizacji i działania tych jednostek, uregulowanych w przepisach dla
nich właściwych, w tym w statutach lub innych aktach wewnętrznych.
Art. 22.
1. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, wpisane
do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskują status organizacji pożytku publicznego
z chwilą wpisania do tego Rejestru informacji o spełnieniu wymagań, o których mowa
w art. 20, na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r.
o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 i Nr 110, poz.
1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 60,
poz. 535).
2. Organizacja pozarządowa inna niż wymieniona w ust. 1 oraz podmioty, o których
mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą
wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, na zasadach i w trybie określonym w
ustawie, o której mowa w ust. 1.
3. Organizacja pozarządowa oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, tracą status organizacji
pożytku publicznego z chwilą wykreślenia, z urzędu lub na wniosek, z Krajowego
Rejestru Sądowego informacji, o spełnianiu wymogów określonych w art. 20.
Art. 23.
1. Organizacja pożytku publicznego sporządza roczne sprawozdanie merytoryczne ze
swojej działalności, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, oraz podaje je do publicznej
wiadomości w sposób umożliwiający zapoznanie się z tym sprawozdaniem przez
zainteresowane podmioty.
2. Organizacja pożytku publicznego sporządza i ogłasza roczne sprawozdanie finansowe
także wówczas, gdy obowiązek jego sporządzenia oraz ogłoszenia nie wynika z przepisów
o rachunkowości. Przepisy o rachunkowości stosuje się odpowiednio.
3. Do zakresu sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące zakresu sprawozdań składanych przez fundacje.
4. Organizacja pożytku publicznego, niezależnie od obowiązków wynikających
z przepisów odrębnych, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia
społecznego sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. W odniesieniu do organizacji pożytku publicznego, których sprawozdanie finansowe
nie podlega obowiązkowi badania zgodnie z przepisami o rachunkowości, minister
właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zabezpieczenia społecznego może w drodze rozporządzenia wprowadzić taki
obowiązek, biorąc pod uwagę:
1) wysokość otrzymanych dotacji;
2) wielkość osiąganych przychodów;
3) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości prowadzonej ewidencji.
Art. 24.
1. Organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w przepisach
odrębnych, zwolnienie od:
1) podatku dochodowego od osób prawnych;
2) podatku od nieruchomości;
3) podatku od czynności cywilnoprawnych;
4) opłaty skarbowej;
5) opłat sądowych
– w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.
2. Organizacja pożytku publicznego może, na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
nabywać na szczególnych warunkach prawo użytkowania nieruchomości będących
własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
3. Organizacja pozarządowa, która uzyskała status organizacji pożytku publicznego, jest
obowiązana wypełnić zobowiązania wynikające ze zwolnień podatkowych, z których
korzystała przed dniem uzyskania statusu organizacji pożytku publicznego, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
4. W przypadku utraty przez organizację pozarządową statusu organizacji pożytku publicznego,
traci ona prawo do korzystania ze zwolnień wynikających z posiadania tego
statusu.
5. Użytkowanie, o którym mowa w ust. 2, wygasa z mocy prawa w przypadku utraty
statusu organizacji pożytku publicznego.
Art. 25.
W organizacji pożytku publicznego mogą wykonywać pracę poborowi skierowani do odbycia
służby zastępczej, na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach.
Art. 26.
Jednostki publicznej radiofonii i telewizji umożliwiają organizacjom pożytku publicznego
nieodpłatne informowanie o ich działalności na zasadach określonych w przepisach odrębnych.
Art. 27.
Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może, na zasadach i w trybie określonym
w przepisach odrębnych, przekazać 1% podatku obliczonego zgodnie z odrębnymi
przepisami na rzecz wybranych przez siebie organizacji pożytku publicznego.
Rozdział 4
Nadzór
Art. 28.
1. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, w zakresie prawidłowości
korzystania z uprawnień określonych w ustawie sprawuje minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nadzór nad działalnością organizacji pożytku publicznego, działających w zakresie
ratownictwa i ochrony ludności, dotyczący realizacji zleconych zadań publicznych
oraz prawidłowości korzystania z uprawnień określonych w ustawie, sprawuje minister
właściwy do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 29-34 stosuje się odpowiednio.
Art. 29.
1. Organizacja pożytku publicznego, podlega kontroli ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego w zakresie określonym w art. 28 ust. 1.
2. Kontrolę zarządza minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego z urzędu
lub na wniosek organu administracji publicznej.
3. Kontrolę przeprowadzają osoby posiadające pisemne upoważnienie ministra właściwego
do spraw zabezpieczenia społecznego.
4. W czynnościach kontrolnych może uczestniczyć przedstawiciel Rady Działalności
Pożytku Publicznego, w przypadku złożenia tej Radzie stosownego wniosku przez
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, organ administracji publicznej,
o którym mowa w ust. 2, lub organizację pozarządową oraz podmioty wymienione
w art. 3 ust. 3.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może powierzyć przeprowadzenie
kontroli wojewodzie.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić z wnioskiem
o przeprowadzenie kontroli do organu wyspecjalizowanego w kontrolowaniu danego
rodzaju działalności.
Art. 30.
1. Osoby upoważnione do dokonywania kontroli są uprawnione do wstępu na teren nieruchomości
lub jej części, na którym jest prowadzona działalność organizacji pożytku
publicznego, oraz żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania
dokumentów lub innych nośników informacji, a także udostępniania danych mających
związek z przedmiotem kontroli.
2. Czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w obecności członka
organu zarządzającego lub jego przedstawiciela albo pracownika kontrolowanej organizacji
pożytku publicznego, a w razie nieobecności tych osób – w obecności przywołanego
świadka.
Art. 31.
1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują osoby przeprowadzające
kontrolę i kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego lub
osoba przez niego upoważniona. Odmowa podpisu protokołu przez kierownika kontrolowanej
organizacji pożytku publicznego lub osobę przez niego upoważnioną wymaga
podania przyczyny. W przypadku odmowy podpisu protokół uznaje się za podpisany
w dniu odmowy.
2. Kierownik kontrolowanej organizacji pożytku publicznego może w terminie 14 dni od
dnia podpisania protokołu złożyć na piśmie wyjaśnienia, bądź zgłosić zastrzeżenia do
treści protokołu.
3. Osoby przeprowadzające kontrolę po rozpatrzeniu zastrzeżeń, o których mowa w ust.
2, wydają wynik kontroli. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części
przekazuje się na piśmie stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
Art. 32.
Wynik kontroli powinien zawierać opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli,
w tym ustalonych uchybień, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków
tych uchybień oraz termin ich usunięcia, nie krótszy niż 30 dni.
Art. 33.
1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego lub z jego upoważnienia
wojewoda wzywa organizację pożytku publicznego do usunięcia, w wyznaczonym
terminie, uchybień stwierdzonych w wyniku kontroli.
2. W przypadku nieusunięcia uchybień przez organizację pożytku publicznego, minister
właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może wystąpić do sądu rejestrowego
o wykreślenie informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub o wykreślenie tej organizacji
z Krajowego Rejestru Sądowego.
3. W przypadku nieusunięcia uchybień dotyczących spełniania wymogów, określonych
odpowiednio w art. 20 oraz art. 21, przez organizację pożytku publicznego, minister
właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego występuje do sądu rejestrowego o
wykreślenie tej organizacji z Krajowego Rejestru Sądowego.
4. W przypadku wykreślenia organizacji pożytku publicznego lub informacji, o której
mowa w art. 22 ust. 1, z Krajowego Rejestru Sądowego, organizacja ta jest obowiązana,
w terminie 6 miesięcy, wykorzystać na własną działalność w zakresie, o którym
mowa w art. 4, środki pochodzące ze zbiórek publicznych, zebrane w okresie posiadania
statusu organizacji pożytku publicznego.
5. Środki niewykorzystane w sposób i w terminie określonym w ust. 4, organizacja
jest obowiązana przekazać niezwłocznie na rzecz, prowadzącej działalność statutową
w tym samym lub zbliżonym zakresie, organizacji pożytku publicznego wskazanej
przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Przekazanie środków
nie stanowi w takim przypadku darowizny w rozumieniu odrębnych przepisów.
Art. 34.
1. W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, do nadzoru i kontroli wydatkowania
środków publicznych stosuje się odpowiednio przepisy o finansach publicznych.
2. Przepisy art. 30-34 nie wyłączają stosowania odrębnych przepisów dotyczących kontroli
i czynności kontrolnych, a także uprawnień nadzorczych innych organów.
Rozdział 5
Rada Działalności Pożytku Publicznego
Art. 35.
1. Tworzy się Radę Działalności Pożytku Publicznego, zwaną dalej „Radą”, jako organ
opiniodawczo-doradczy oraz pomocniczy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego.
2. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących stosowania ustawy;
2) wyrażanie opinii o rządowych projektach aktów prawnych dotyczących działalności
pożytku publicznego oraz wolontariatu;
3) udzielanie pomocy i wyrażanie opinii w przypadku sporów między organami administracji
publicznej a organizacjami pożytku publicznego;
4) zbieranie i dokonywanie analizy informacji o prowadzonych kontrolach i ich
skutkach;
5) uczestniczenie w postępowaniu kontrolnym;
6) wyrażanie opinii w sprawach zadań publicznych, zlecania tych zadań do realizacji
przez organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 oraz
rekomendowanych standardów realizacji zadań publicznych;
7) tworzenie, we współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami
wymienionymi w art. 3 ust. 3, mechanizmów informowania o standardach prowadzenia
działalności pożytku publicznego oraz o stwierdzonych przypadkach
naruszenia tych standardów.
3. Kadencja Rady trwa 3 lata.
Art. 36.
1. Rada składa się z:
1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im podległych
lub przez nie nadzorowanych;
2) pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego;
3) dziesięciu przedstawicieli organizacji pozarządowych, związków i
porozumień organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3
ust. 3.
2. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego, z tym że powołanie członków Rady, reprezentujących:
1) organizacje pozarządowe, związki i porozumienia organizacji pozarządowych
oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, następuje spośród kandydatów zgłoszonych
przez te organizacje;
2) organy administracji rządowej i jednostki im podległe lub przez nie nadzorowane,
następuje spośród osób zgłoszonych przez te organy i kierowników takich jednostek;
3) jednostki samorządu terytorialnego, następuje spośród osób zgłoszonych przez
stronę samorządową w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego odwołuje członka Rady
przed upływem kadencji:
1) na jego wniosek;
2) na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 2, reprezentowanego przez tego
członka;
3) w przypadku skazania członka Rady prawomocnym wyrokiem za przestępstwo
popełnione z winy umyślnej.
Art. 37.
Posiedzenia Rady są zwoływane przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego lub na wniosek co najmniej jednej czwartej liczby członków Rady.
Art. 38.
Rada może:
1) powoływać ekspertów;
2) zapraszać do uczestnictwa w jej posiedzeniach przedstawicieli organów administracji
publicznej i organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w
art. 3 ust. 3 niereprezentowanych w Radzie;
3) zlecać przeprowadzanie badań i opracowanie ekspertyz związanych z realizacją
jej zadań.
Art. 39.
1. Koszty funkcjonowania Rady związane z obsługą, przeprowadzaniem badań i opracowywaniem
ekspertyz, a także z uczestnictwem w jej posiedzeniach ekspertów,
członków Rady i osób niebędących jej członkami, pokrywa się z części budżetu, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
2. Za udział w pracach Rady przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży na zasadach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
3. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika będącego członkiem Rady od pracy
w celu wzięcia udziału w posiedzeniach Rady. Za czas zwolnienia pracownik zacho-
wuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących
przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, pokrywanego z
części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego.
Art. 40.
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb powoływania członków Rady, uwzględniając potrzebę zapewnienia reprezentatywności
organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art.
3 ust. 3, różnorodność rodzajów działalności pożytku publicznego oraz terminy
zgłaszania kandydatów na członków Rady;
2) organizację i tryb działania Rady oraz zasady uczestnictwa w jej pracach przedstawicieli
organów administracji publicznej oraz organizacji pozarządowych oraz
podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 niereprezentowanych w Radzie.
Art. 41.
Obsługę administracyjno-biurową Rady zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego
do spraw zabezpieczenia społecznego.
Dział III
Wolontariat
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 42.
1. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale,
świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz:
1) organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3
w zakresie ich działalności statutowej, w szczególności w zakresie działalności
pożytku publicznego;
2) organów administracji publicznej, z wyłączeniem prowadzonej przez nie działalności
gospodarczej;
3) jednostek organizacyjnych podległych organom administracji publicznej lub nadzorowanych
przez te organy, z wyłączeniem prowadzonej przez te jednostki
działalności gospodarczej
– zwanych dalej „korzystającymi”.
2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do wolontariuszy wykonujących
na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia na rzecz organizacji międzynarodowych,
jeżeli postanowienia umów międzynarodowych nie stanowią inaczej.
Art. 43.
Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju
i zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji
i spełniania stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.
Art. 44.
1. Świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w czasie określonym
w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie powinno zawierać postanowienie
o możliwości jego rozwiązania.
2. Na żądanie wolontariusza, korzystający jest obowiązany potwierdzić na piśmie treść
porozumienia, o którym mowa w ust. 1, a także wydać pisemne zaświadczenie
o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza, w tym o zakresie wykonywanych
świadczeń.
3. Na prośbę wolontariusza korzystający może przedłożyć pisemną opinię o wykonaniu
świadczeń przez wolontariusza.
4. Jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres dłuższy niż 30 dni porozumienie
powinno być sporządzone na piśmie.
Rozdział 2
Przepisy szczególne
Art. 45.
1. Korzystający ma obowiązek:
1) informować wolontariusza o ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa związanym
z wykonywanymi świadczeniami oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami;
2) zapewnić wolontariuszowi, na dotyczących pracowników zasadach określonych
w odrębnych przepisach, bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania przez
niego świadczeń, w tym – w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych
z ich wykonywaniem – odpowiednie środki ochrony indywidualnej;
3) pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych
przepisach, koszty podróży służbowych i diet.
2. Korzystający może pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w
odrębnych przepisach także inne niezbędne koszty ponoszone przez wolontariusza,
związane z wykonywaniem świadczeń na rzecz korzystającego.
3. Korzystający może pokrywać koszty szkoleń wolonatariuszy w zakresie wykonywanych
przez nich świadczeń określonych w porozumieniu, o którym mowa w art. 44
ust. 1.
4. Wolontariusz może, w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zwolnić korzystającego
w całości lub w części z obowiązków wymienionych w ust. 1 pkt 3.
Art. 46.
1. Wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych
w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
2. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy
wykonywaniu świadczeń o których mowa w art. 42, na podstawie odrębnych przepisów,
z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Wolontariuszowi, który wykonuje świadczenia przez okres nie dłuższy niż 30 dni, korzystający
zobowiązany jest zapewnić ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych
wypadków.
Art. 47.
Korzystający ma obowiązek poinformować wolontariusza o przysługujących mu prawach
i ciążących obowiązkach oraz zapewnić dostępność tych informacji.
Art. 48.
Jeżeli porozumienie zawarte między korzystającym, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2
i 3 a wolontariuszem dotyczy wydelegowania wolontariusza w celu wykonywania przez
niego świadczeń na terytorium innego państwa, na podstawie umowy międzynarodowej
wiążącej Rzeczpospolitą Polską, wolontariuszowi przysługuje prawo do świadczeń i pokrycia
kosztów ogólnie przyjętych w stosunkach danego rodzaju, chyba że umowy międzynarodowe
stanową inaczej.
Art. 49.
Wydatki na cele, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 3 oraz art. 46 ust. 3 stanowią:
1) koszty prowadzenia działalności statutowej organizacji pozarządowych oraz
podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 jako korzystających;
2) koszty korzystających, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3.
Art. 50.
Wartość świadczenia wolontariusza nie stanowi darowizny na rzecz korzystającego
w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego oraz przepisów podatkowych.
Art. 51.
Pierwsza kadencja Rady, o której mowa w art. 35 ust. 1, trwa 2 lata.
Art. 52.
Rada Ministrów przedstawi Sejmowi i Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do
dnia 30 czerwca 2005 r. sprawozdanie z działania ustawy za okres od dnia jej wejścia w
życie do dnia 31 grudnia 2004 r.
Art. 53.
Ustawa wchodzi w życie na zasadach określonych w odrębnej ustawie.